. فیلم میم مثل مادر از اون فیلم هاییه که جای حرف زیاد داره. این رو از اون جهت می گم که معلومه کارگردان برای اثر خودش ارزش قایل بوده و صحنه به صحنه فیلم رو از روی عمد جلوی دوربین آورده و خلاصش از اون تیپ فیلم هایی نیست که دوربین همین طور چرخیده باشه و هر چی توی کادر اومده باشه رو تصویر کرده باشه. این یه امتیاز مثبت برای فیلمه یه امتیازی که کم گیر فیلم های امروز ایرانی میاد. از طرف دیگه این هم که فیلم با این دقتی که داره چی می خواد بگه خیلی مهمه.

.. این فیلم به شدت فمینیستی یا فمینیست زده بود نشونش هم این که توی فیلم همه زن ها مظلوم هستند و همه مرد ها ظالم. تصوری که برای یک زن از مرد بعد از فیلم پیدا می شه یه تصور وحشت ناکه. اون مرد رو یه موجودی می بینه که همه چیز رو برای هدف های خودش می خواد و اگه روزی هر چیزی حتی زنش از مسیر هدفش خارج بشه اون رو مثل آشغال دور می اندازه. شخصیت زن توی این فیلم از همه بد می بینه. از شوهرش که نزدیک ترین فرد به اونه تا دارو فروش توی ناصر خسرو. این یعنی سیاه نمایی علیه مردها. بحث اصلا جنسیتی نیست و من قرار نیست از مرد ها دفاع کنم اما این حرکت نسبت به هرکسی توهین به اونه.

.. ملا قلی پور توی تلوزیون گفت که من دقدقه اقلیت های مذهبی رو دارم. اولا مگه توی زندگی ما مشکل کمه که ایشون دقدقه اقلیت ها رو داره (قصد توهین دارم اما چراغی که توی خونه نیازه به مسجد روا نیست) بعدشم دقدقه ایشون با نشون دادن یه ارمنی توی یه دخمه تاریک حل می‏شه! یا این که پشت این دقدقه و تصویر دخمه یه چیز دیگه پنهانه؟!

... باز هم بدون قصد چیز خاصی اما چرا باید این بابای بد و بی شعور و ... یه دیپلمات ایرانی باشه؟

.... می دونی دوست من یه چیز توی فیلم دیدن خیلی مهمه اونم اینه که تو با بغل دستیت که روی صندلی سینما نشسته فرق کنی. اون یه مخاطب عامه است اما من و تو کسی هستیم که فیلم رو می فهمیم. فیلم ها رو برای رسیدن به اون طرف تصویر ها باید دید.

***

سقوط هواپیمای سپاه و در گذشت استاد بابک بیات رو به همتون تسلیت می گم.